σιδηρόκωπος

-ον, Α

οπλισμένος με σίδηρο, με σιδερένια όπλα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σιδηρο-* + -κωπος (< κώπη «κουπί, σπαθί»), πρβλ. ἐλεφαντό-κωπος].